اخیراً پژوهش‌های علمی جدید نشان داده‌اند که دایناسورها ممکن است تا زمان وقوع فاجعه ناشی از برخورد سیارک به حیات خود ادامه می‌دادند. این کشف می‌تواند به ما در درک بهتر روند انقراض این موجودات عظیم الجثه و شرایط زیست‌محیطی آن زمان کمک کند.
تحلیل‌های انجام شده از فسیل‌های دایناسور نشان می‌دهد که این موجودات در آستانه انقراض به طرز قابل توجهی در حال شکوفایی بوده‌اند. این نشان می‌دهد که اکوسیستم‌های آن زمان و رابطه دایناسورها با دیگر گونه‌ها پیچیده‌تر از آن چیزی بوده است که پیش‌تر تصور می‌شد.
به عنوان مثال، بعضی از دایناسورها قادر به زندگی در طیف گسترده‌ای از زیستگاه‌ها بودند و توانایی انطباق آنها با تغییرات جوی می‌توانست اندکی از شدت انقراض آنها را کاهش دهد.
پس زمینه
در حدود 66 میلیون سال پیش، یک رویداد انقراض بزرگ که به عنوان انقراض کرتاسه شناخته می‌شود، منتج به از بین رفتن تقریباً 75 درصد از تمامی گونه‌ها، از جمله دایناسورها شد. دانشمندان معتقدند که این انقراض عمدتاً به دلیل برخورد یک سیارک به زمین و همچنین فعالیت‌های آتشفشانی شدید بوده است.
تحقیقات قبلی معمولاً نشان می‌داد که دایناسورها در حال افول و ضعف بودند، اما یافته‌های جدید نشان می‌دهد که آنها پیش از این حادثه به طرز قابل توجهی شکوفا بودند. به همین دلیل، این تحلیل جدید می‌تواند چشم‌انداز تازه‌ای برای تحقیقات آینده ایجاد کند و به ما کمک کند تا با دقت بیشتری بدانیم چه عواملی باعث انقراض گسترده در آن زمان شد.
داده‌های جدید مورد بررسی شامل سن‌سنجی‌های دقیق‌تر و شواهد فسیلی از دوره‌های مختلف توسعه دایناسورها است. پژوهشگران در تلاشند تا ارتباط و تعاملات گونه‌های مختلف را بهتر بشناسند. اگر چه ابهامات زیادی باقی مانده است، به نظر می‌رسد که نوع رفتار و ساختار اجتماعی دایناسورها نیز در این روند تأثیر داشته است.
به منظور بهبود درک ما از زمینه‌های تاریخی، محققان به تجزیه و تحلیل بیشتر اطلاعات فسیلی و دیگر شواهد پرداخته‌اند. مطالعات جدید همچنین به تقویت نظریه‌های دیگر در مورد انقراض کمک کرده و دیدگاه‌های جدیدی را درباره تغییرات زیست‌محیطی و تأثیر آن بر انقراض گونه‌ها فراهم آورده‌اند.