اخبار اخیر حاکی از آن است که سازمان‌دهندگان اعتراضات بدون پادشاهان اعلام کرده‌اند که بیش از ۷ میلیون نفر در این تجمعات در سراسر کشور شرکت کرده‌اند. این مراسم روز شنبه برگزار شد و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات در تاریخ معاصر کشور شناخته می‌شود.
اعتراضات به طور عمده ناشی از نارضایتی‌های جمعی نسبت به وضعیت کنونی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور بوده است. شرکت‌کنندگان در این تجمعات خواستار تغییر در ساختار قدرت و نظارت بیشتر بر تصمیم‌گیری‌های کلان کشور هستند.
برخی از تحلیلگران بر این باورند که این اعتراضات نشان‌دهنده عدم رضایت عمومی از حکومت فعلی و فشارهای اقتصادی فراوانی است که مردم با آن‌ها روبه‌رو هستند. از طرف دیگر، این اعتراضات ممکن است باعث شکل‌گیری جدیدی از جنبش‌های اجتماعی و سیاسی در کشور شود.
پس زمینه
تاریخ اعتراضات در ایران پیشینه‌ای طولانی دارد و از ابتدای قرن بیستم تا به امروز، مردم به دلایل مختلف نظیر حقوق بشر، آزادی‌های مدنی و اقتصادی به خیابان‌ها آمده‌اند. اعتراضات می‌توانند از حساسیت‌های اجتماعی، شرایط اقتصادی و یا بحران‌های سیاسی ناشی شوند. به عنوان مثال، اعتراضات سال ۸۸ به نتایج انتخابات و اعتراضات سال ۹۶ به وضعیت اقتصادی کشور اشاره کرد.
حضور بیش از ۷ میلیون نفر در این اعتراضات به روشنی بیانگر شمار بالای افرادی است که خواهان تغییرات اساسی در سیاست‌های حکومتی هستند. این تعداد، همچنین نشان‌دهنده افزایش آگاهی و مشارکت مردم در مسائل سیاسی و اجتماعی می‌باشد.
بسیاری از متخصصان اجتماعی و سیاسی بر این باورند که چنین تظاهراتی می‌تواند بر روند تصمیم‌گیری‌های آینده کشور تأثیرگذار باشد. آن‌ها بر این نکته تأکید دارند که هیچ‌گونه تغییر واقعی بدون مشارکت فعال و مستمر مردم امکان‌پذیر نخواهد بود.
در این شرایط، نهادهای دولتی و دیگر گروه‌های فعال باید به خواسته‌ها و مطالبات مردم توجه ویژه‌ای داشته باشند، زیرا عدم توجه به این خواسته‌ها ممکن است به افزایش تنش‌ها و بحران‌های اجتماعی بینجامد.