سازمان تأمین اجتماعی ایالات متحده در حال بررسی امکان اتخاذ یک شاخص جدید برای افزایش هزینه‌های زندگی (COLA) ویژه بازنشستگان است. این اقدام به منظور توسعه سیاست‌های بهتری برای حمایت از افراد مسن‌تر در جامعه طراحی شده است. هرچند که این شاخص می‌تواند به نفع بازنشستگان باشد، اما واقعیت این است که آنان همچنان با چالش عدم افزایش واقعی درآمدها مواجه خواهند بود.
در وضعیت کنونی، پرداخت‌های مربوط به تأمین اجتماعی بر اساس نرخ تورم عمومی محاسبه می‌شود. با این حال، برای بسیاری از بازنشستگان، هزینه‌های زندگی ممکن است به طرق مختلف نسبت به نرخ‌های عمومی تغییری نکند. به عنوان مثال، بازنشستگان ممکن است بیشتر از جوانان به هزینه‌های مرتبط با بهداشت و درمان توجه داشته باشند. لذا با توجه به این نیازها، پیشنهاد استفاده از یک شاخص مولدتر که به بهترین شکل نمایان‌گر هزینه‌های واقعی زندگی برای افراد مسن‌تر باشد، به وجود آمده است.
این شاخص جدید می‌تواند شامل مواردی باشد که بیشتر مورد توجه بازنشستگان قرار گرفته و با واقعیت‌های اقتصادی روز مطابقت دارد. از طرفی، برای بازنشستگان این سوال مطرح است که آیا این تغییر واقعا می‌تواند منجر به افزایش قابل توجه درآمدشان شود یا خیر. به واقع، اگرچه این شاخص ممکن است در درازمدت مفید واقع شود، اما در حال حاضر هیچ نشانه‌ای از افزایش قابل توجه در درآمدهای بازنشستگان قابل مشاهده نیست.
احتمالاً یکی از دلایل اصلی اینکه بازنشستگان نتوانسته‌اند افزایش قابل توجهی در مستمری‌های خود تجربه کنند، تأثیرات اقتصادی ناشی از نوسانات بازار و عوامل اقتصادی دیگر است. از زمان شروع همه‌گیری کووید-19، بسیاری از کشورهای جهان با مشکلات جدی اقتصادی روبرو شده‌اند و این کشورهای تاثیری جدی بر روانه تأمین اجتماعی و درآمد بازنشستگان گذاشته است.
علاوه بر این، شرایط اقتصادی ناپایدار و تغییرات مداوم در بازار کار می‌تواند به عدم اطمینان در دریافت مستمری‌های به موقع منجر شود. به همین دلیل، وقتی که بازنشستگان به فکر دریافت حقوق بازنشستگی خود هستند، این مسائل در پس‌زمینه ذهن آنها قرار دارد. این نوع عدم قطعیت در میزان مستمری‌ها، فشار بیشتری به بازنشستگان وارد کرده و امکان مدیریت هزینه‌های زندگی را برای آنها دشوارتر می‌کند.
اکنون این سوال مطرح است که هدف از ایجاد شاخص COLA دوستانه برای بازنشستگان چیست و آیا واقعاً می‌تواند به آنها در بهبود معیارهای اقتصادی روزمره زندگی کمک کند. اگرچه این تغییر ممکن است نشانه‌ای از وفاداری به نیازها و چالش‌های بازنشستگان باشد، واقعیت این است که تعداد زیادی از آنها همچنان در تحت تأثیر کمبود مالی هستند.
مقامات سازمان تأمین اجتماعی ممکن است بر یک دیدگاه مثبت نسبت به این تغییرات تأکید کنند، اما منتقدان بر این باورند که بدون تأمین منابع مالی واقعی و افزایش در مستمری‌ها، چنین تغییراتی صرفاً به عنوان نمایشی از اصلاحات ظاهری جلوه گر خواهد بود. برای اینکه بازنشستگان واقعاً احساس کنند که به سطح مطلوب درآمد رسیده‌اند، لازم است تغییرات واقعی و مؤثری در نظام مالیاتی و پرداخت‌های اجتماعی رخ دهد.
در نهایت، بررسی احتمال به کارگیری شاخص COLA دوستانه برای بازنشستگان توجهات را به معضلات عمیق‌تری جلب می‌کند. دنیای اقتصادی کنونی و تحولات آن به گونه‌ای است که بازنشستگان ممکن است دیگر به آن روش‌های قدیمی نتیجه‌گیری نکنند. در عوض، برای تأمین نیازهای خود به دنبال راهکارهای پیچیده‌تر و جدیدتری خواهند بود.
پس زمینه
سازمان تأمین اجتماعی در ایالات متحده در سال 1935 تأسیس شد و از آن زمان به عنوان یکی از اصلی‌ترین نظام‌های حمایتی مالی برای بازنشستگان، افراد بی‌سرپرست و افرادی که ناتوانی دارند، عمل کرده است. پرداخت‌های تأمین اجتماعی معمولاً مبتنی بر درآمد روزمره افرادی است که در سن کار هستند و از این درآمد، درصدی برای تأمین اجتماعی کسر می‌شود. این منابع به منظور حمایت از بازنشستگان و دیگر گروه‌های نیازمند در جامعه هزینه می‌شوند. با تغییرات ناگهانی اقتصادی و دموگرافیک، پیوسته بحث‌های زیادی درباره چگونگی تأمین مالی و افزایش مستمری‌های بازنشستگی در ایالات متحده وجود دارد و به همین دلیل اهمیت موضوع تحلیل‌های بیشتری را ایجاب می‌کند.